In Sittard-Geleen is sinds kort het Orbis Medisch Centrum gevestigd: het eerste digitale ziekenhuis van Nederland. De verhuizing van bijna 200 patiënten verliep ‘soepel en zonder problemen’, aldus coördinator Huub Bloem.
Dankzij de professionele projectverhuizers van TEAM Projekt Verhuizers uit Rotterdam verliep niet alleen de verhuizing van het oude Maasland Ziekenhuis naar de nieuwe locatie succesvol. Ook is een geavanceerde ICT-infrastructuur ingericht die het mogelijk maakt dat het ziekenhuis volledig digitaal werkt. Er zijn onder andere elektronische in plaats van papieren patiëntendossiers, bedside terminals en onbemande transportkarren. Bloem bevestigt dat een volledig digitaal ziekenhuis betekent dat als er iets misgaat het primaire proces direct stil ligt: personeel kan dan niet bij het elektronisch patiëntendossier (EPD), patiënten kunnen niet worden geholpen en operaties moeten worden afgezegd. Maar ondanks dat waarborgt de nieuwe inrichting dat het EPD binnen een halfuur weer beschikbaar is. Bovendien wordt aanzienlijk in de kosten van de back office bespaard: niet alleen het beheer, maar bijvoorbeeld ook de implementatie van uitbreidingen gaat een stuk sneller en eenvoudiger.
Om de medewerkers alvast kennis te laten maken met de ‘digitale’ werkwijze, werden verschillende processen in een grote tent op de oude locatie nagebootst. Zo kon het personeel alvast wennen aan de nieuwe situatie en werd tegelijkertijd de apparatuur getest. Uiteindelijk werd er in vier fases gemigreerd naar de nieuwe locatie. Nadat dat volledig was gebeurd, was het aan de betrokken 650 medewerkers en bijna 200 patiënten om naar het ziekenhuis over te gaan.
Bloem blikt terug: ‘Vijf verhuiswagens werden dusdanig aangepast dat ze patiënten kunnen vervoeren. Alle wagens waren schoongemaakt, voorzien van stroom en er was een LCD-scherm aan de binnenkant bevestigd. De patiënt kon daarop de route zien die moest worden gereden. En één van de verhuisauto’s beschikte zelfs over nog geavanceerdere apparatuur voor patiënten die meer risico lopen. Verder telde iedere verhuiswagen twee chauffeurs, van wie er één bij de patiënt in de laadruimte ging zitten.’ Ideaal, legt de coördinator uit, omdat de patiënt zo direct op zijn gemak kon worden gesteld. Hij vervolgt: ‘Bij de vijf bedrijven waaruit we bij de aanbesteding konden kiezen, hebben we nauwkeurig gelet op aantoonbare ervaring met dergelijke verhuizingen. Dat ze een dergelijke klus al daadwerkelijk eens eerder hadden uitgevoerd. Uiteindelijk speelde de prijs natuurlijk ook een rol.’
Benoemenswaardige klachten heeft Bloem niet. ‘Natuurlijk is er wel wat kwijtgeraakt, maar dat is allemaal op zijn pootjes terecht gekomen met de nazorg van een paar weken.’ Voegt lachend toe: ‘Nee hoor, we hebben geen verzekeraar moeten inschakelen.’ Nog een keer verhuizen met TEAM Projekt Verhuizers uit Rotterdam sluit de coördinator dan ook niet uit, al zal dat niet meer zo snel voorkomen, gezien het feit dat ziekenhuizen niet zo vaak verhuizen. Bloem: ‘Maar is dat wel het geval, waarom niet? Alles is immers goed gegaan. Zeker als ik het vergelijk met andere verhalen die ik wel eens heb gehoord.’
Tekst: redactie vakblad Verhuizen, Transport en Logistiek Nederland (ingekort ten behoeve van deze webtoepassing)